ศึกษาการสื่อสาร ทางสื่อสังคมออนไลน์ ละคร ‘มัดหัวใจยัยซุปตาร์’
Media Alert โดยกองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์ ได้เผยแพร่ การศึกษาการสื่อสารทางสื่อสังคมออนไลน์เกี่ยวกับละครเรื่อง “มัดหัวใจยัยซุปตาร์” โดยใช้เครื่องมือ ZOCIAL EYE รวบรวมความเห็น การพูดถึง ด้วยการใส่คำค้นหาและพิจารณาอารมณ์ความรู้สึกที่อยู่ในข้อความสนทนา
โดยแบ่งออกเป็น 3 ระดับได้แก่ คำสนทนาเชิงบวก (Positive) คำสนทนาเชิงกลาง (Neutral) และคำสนทนาเชิงลบ (Negative)
โดยระดับของความรู้สึกดังกล่าวจะอ้างอิงจากประโยค หรือคำในข้อความ
ทั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อทราบถึงทัศนคติโดยรวมทั้งหมดของผู้พิมพ์ข้อความใน 4 แพลตฟอร์มออนไลน์ที่เป็นหน่วยการศึกษา
ผลการวิเคราะห์ พบว่าช่องทางที่มีการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับละครเรื่อง “มัดหัวใจยัยซุปตาร์” มากที่สุดคือ Twitter ประมาณ 180,506 Engagement รองลงมาคือ Facebook, Instagram และ YouTube ตามลำดับ
ประเด็นหลัก ๆ ของการวิพากษ์วิจารณ์ละครเรื่องนี้โดยผู้คนบนโลกออนไลน์มาจากการที่ได้รับชมเนื้อหาบางช่วงของละคร กล่าวคือ ภายหลังที่พระเอกและนางเอกพลั้งเผลอมีเพศสัมพันธ์กัน
นางเอกจึงวานให้เพื่อนสาวไปซื้อยาคุมกำเนิดฉุกเฉินให้ แต่พระเอกเป็นฝ่ายอาสาไปซื้อยาแทน และด้วยพระเอกแอบหลงรักนางเอกมานาน จึงอยากให้นางเอกตั้งครรภ์กับตน โดยฉวยโอกาสร้องขอซื้อยาที่มีลักษณะคล้ายยาคุมกำเนิดฉุกเฉินจากเภสัชกร เภสัชกรจึงแนะนำยาแก้คลื่นไส้/อาเจียนให้ โดยใส่ในซองยาคุมฉุกเฉินให้ตามที่พระเอกร้องขอ โดยเภสัชกรในละครไม่ตั้งคำถามใดต่อการร้องขอ จนเป็นเหตุทำให้นางเอกตั้งครรภ์
ความเห็นบนโลกออนไลน์จึงมองว่าเนื้อเรื่องดังกล่าวเป็นการบิดเบือนบทบาทวิชาชีพเภสัชกร เพราะเภสัชกรจะต้องสอบถามความจำเป็นในการใช้ยาก่อนทำการจ่ายยาทุกครั้ง
ฉากนี้อาจสร้างความเข้าใจคลาดเคลื่อน หรือเกิดพฤติกรรมเลียนแบบได้ รวมทั้งเรียกร้องให้ผู้จัดละครแสดงความรับผิดชอบต่อสังคมกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ประเด็นสำคัญต่อจากนั้นคือความเห็นต่อเนื้อหาในละครที่เกี่ยวกับการมีเพศสัมพันธ์โดยฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งขาดสติสัมปชัญญะ (Dubious Consent) ว่าเป็นเนื้อหาเพื่อความบันเทิงหรือการสนับสนุนวัฒนธรรมข่มขืน (Rape Culture) รวมถึงการขัดขวางไม่ให้นางเอกยุติการตั้งครรภ์ ทั้ง ๆ ที่ฝ่ายหญิงไม่พร้อมมีลูกว่าเป็นการเสนอเนื้อหาที่ส่งเสริมการลิดรอนสิทธิในร่างกายตนเองของสตรีหรือไม่?
จากการวิเคราะห์ สามารถแยกประเด็นของการสนทนาเกี่ยวกับฉากในละครเรื่องนี้ใน 2 ประเด็นหลัก คือ ประเด็นการสะท้อนภาพตัวแทนวิชาชีพเภสัชกรในละครโทรทัศน์ และประเด็นสิทธิในร่างกายตนเองของสตรี