พระบารมี
คนรู้จักกันท่านหนึ่งเอ่ยขึ้นมาด้วยความพลั้งปากว่า ทำไมศิลปินจึงออกเพลงระลึกถึงพระองค์ท่านเยอะจัง ทำไมไม่มาร่วมกันแต่งเพลงเดียวกัน แล้วร้องด้วยกันด้วยความสามัคคี จะได้ไม่กระจัดกระจาย
ผมก็พอเข้าใจได้ว่าผู้ถามคงถามด้วยความหวังดี ไม่ได้คิดอะไรไปในทางที่ไม่ดี ผมจึงตอบไปตามความรู้สึกของตัวเองว่า
ในยามนี้ ทั้งความเทิดทูน ทั้งความสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ และทั้งความระลึกถึงพระองค์
ทำให้คนไทยทุกคนหากมีสิ่งใดที่ทำแล้วรู้สึกว่าเป็นการทำถวายได้ ก็จักรีบทำในทันที
เราจึงเห็นมอเตอร์ไซด์รับจ้างออกมาวิ่งรับส่งผู้คนโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย
เห็นช่างภาพอาชีพมาถ่ายรูปให้ผู้คนฟรีๆโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
เห็นเด็กนักเรียนที่มีทักษะทางศิลปะมาวาดรูปในหลวงแจกจ่ายผู้คน
เห็นคนมากมายทำริบบิ้นสีดำแจกจ่าย ซึ่งถ้านับรวมๆแล้วก็น่าจะเป็นหมื่นๆแสนๆชิ้น
ฯลฯ
และที่เห็นเด่นชัดที่สุดก็คือ มีคนนำอาหาร น้ำ พัด ยาดม เสื้อสีดำ มาแจกจ่ายผู้คนที่มาเข้าแถวถวายความอาลัยที่สนามหลวงเต็มไปหมด
และคงไม่มีใครคิดว่า ถ้ามีคนนำน้ำนำข้าวไปแจกจ่ายให้ผู้คนที่มาถวายอาลัยเยอะแล้ว เราไม่ต้องนำไปหรอกเดี๋ยวจะซ้ำกัน
ในยามนี้หัวจิตหัวใจของคนไทย เราไปในทิศทางเดียวกันอย่างสมบูรณ์
นั่นคือนอกจากความเศร้าโศกกับความสูญเสียครั้งใหญ่ของแผ่นดินแล้ว
ศิลปินก็เหมือนคนอาชีพอื่นๆ เขาคิดเพียงว่าพลังที่เขามี พรสวรรค์ที่เขามี
เขาจะนำแบ่งปันให้คนอื่นได้อย่างไร
เหมือนกับพ่อค้าซาละเปาลูกชิ้นปิ้งที่เขานำอาหารที่เขาทำได้อร่อยมาแบ่งปันกันในยามนี้
จะดีเพียงไรถ้าโลกจะจารึกว่า มีศิลปินในประเทศแห่งหนึ่งได้สร้างบทเพลงถวายความอาลัยให้กับพระมหากษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขาอย่างมากมายนับไม่ถ้วน และอาจมากจนนำมาแสดงในวันเดียวกันไม่จบด้วยซ้ำ
และที่ดีกว่าจำนวนที่มากมาย เพลงทุกเพลงที่ผมได้ยินล้วนเป็นเพลงที่ไพเราะมาก และจะเป็นเพลงที่สร้างแรงบันดาลใจให้คนรุ่นต่อไป ผมเชื่อเสมอว่าเพลงใดก็ตามที่เขียนจากหัวใจ มันจะไปถึงหัวใจคนฟังเสมอ
ผมบอกเขาไปว่าหากรู้สึกอย่างไร อยากเผื่อแผ่ผู้คนในเรื่องใดในสิ่งที่ตัวเองถนัดหรือในสิ่งที่ตัวเองมีกำลัง จงทำเถิด อย่าคิดเล็กคิดน้อยเลย
บรรยากาศของความตั้งใจจะเป็นคนดีและเอื้ออาทรผู้อื่นของคนไทยคราวนี้ บางทีอาจจะแผ่รังสีดีๆให้บ้านเมืองเราเดินไปในทางที่ดีขึ้นอย่างจริงจัง ผมรู้สึกอย่างนั้น
เมื่อเราคุยกันเสร็จ เขาบอกผมว่า
พรุ่งนี้เขาจะน้ำไปแจกจ่ายที่สนามหลวงบ้าง
พระบารมีของพระองค์แผ่ไพศาลอย่างแท้จริง
เขียน : ประภาส ชลศรานนท์